ΚΙ ΟΜΩΣ...25/3/1821

Κι όμως ...έγινε

Ο Δαυίδ ενάντια στους Γολιάθ

Ο μικρός λαός απέναντι σε αυτοκρατορίες

Ξεσηκώνεται και συναρπάζει

Μεγαλώνει το μπόι του

Πληθαίνουν οι φίλοι

Επανάσταση και Ανάσταση μαζί

Από τα μικρά στα μεγάλα

Το αδύνατο ξεθωριάζει

Το εφτά μεγαλύτερο από το τετρακόσια

Η ιερή τρέλα παραμερίζει τη κοινή λογική

Το ''Ως πότε παλληκάρια''

έγινε "...και σαν πρώτα..." ''Σαράντα παλληκάρια"

Κι όμως....γυρίζει

Ημέρα ποίησης 21/3

 Ημέρα ποίησης σε σκοτεινούς καιρούς

Μα δε θα λένε : Ήτανε σκοτεινοί καιροί.

Θα λένε: Γιατί σωπαίναν οι ποιητές τους ;

Μπέρτολντ Μπρεχτ

- Η τραγωδία της εποχής μας έφτασε σε τέτοια οξύτητα, και ο διασυρμός της ανθρωπιάς γνώρισε τόσην έκταση, που η πιο φυσιολογική αντίδραση - η ανάπτυξη μιας καινούργιας ηθικής - θα γίνει πιστεύω η αιχμή της ποίησης που μας έρχεται.

Οδυσσέας Ελύτης

Εγώ, κληρονόμος πουλιών, πρέπει έστω και με σπασμένα φτερά να πετάω

Σαχτούρης Μίλτος

Άσε τα νερά να ηρεμήσουν

θα δεις αστέρια και το φεγγάρι να αντικατοπτρίζονται μέσα σου Αυτό είναι το θαύμα της συνειδητότητας της ενότητας.

Τζαλαλαντίν Ρούμι

Πάντα υπάρχουν προϋποθέσεις για μία καινούργια άνοιξη.

Κατσαρός Μιχάλης

8 ΜΑΡΤΙΟΥ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

 Ένα απόσπασμα από τον πρόλογο του Ιωάννη Συκουτρή στο ''ΣΥΜΠΟΣΙΟ'' του Πλάτωνα :

'' Ό,τι λέει δεν είναι της κεφαλής γέννημα αλλά έχει μυστηριώδη, θείαν την προέλευσιν, διότι η γυναίκα ευρίσκεται πλησιέστερον προς την φύσιν, έχει άρα είς μεγαλύτερον βαθμόν αναπτυγμένας τας γνωστικάς εκείνας δυνάμεις της ψυχής τας προλογικάς, αι οποίαι παρουσιάζονται ακμαιότεραι εις όλα τα όντα, όσα δεν απομακρύνθησαν πολύ από τον κατά φύσιν βίον, εις τους πρωτόγονους, εις τα παιδιά, εις τους αρρώστους : την διαίσθησιν, την προαίσθησιν, την ευαισθησίαν εις επηρεασμούς του νευρικού συστήματος, ασυλλήπτους εις τον κανονικόν ανδρικό οργανισμόν, την συναισθηματική διάγνωσιν καταστάσεων και σχέσεων.

Και αι γνωστικαί αυταί δυνάμεις, όσον αμεσότεραι και αλματικώτεραι εμφανίζονται, χωρίς τους μεταξύ σταθμούς που ζητά και πραγματοποιεί η λογική, τόσον περισσότερο ανερμήνευτοι και μυστηριώδεις φαίνονται.''

ΚΑΛΟΜΕΛΕΤΑ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ

                     ΕΥΤΟΠΙΑ

Τι χαρά τι ευτυχία τέρμα πιά η ανεργία

Με τετράωρο για όλους σε αγαπημένους ρόλους

Έγινε η δουλειά εργασία με χαρά και φαντασία

με ταλέντο, με παιχνίδι, χάνονται χολή και ξίδι

Ύπνος γλύκα δίχως άγχος με παρέα ή μονάχος

τέρμα οι έγνοιες για το πότε για το μέλλον για το τότε

χάθηκε και το ''δικό μου'' με το βάρος το επ'ώμου

έφυγε και η ωδίνη και απλώθηκε ειρήνη

Θά'ρθει με καλομελέτα έτσι απλά και νέτα - σκέτα

δίχως αιματοχυσίες και ατέλειωτες θυσίες

με το γέλιο πολυβόλο δίχως πονηριά και δόλο

μιά κοινότητα για όλους δίχως κλέφτες κι αστυνόμους

Η Βουλή πάει πλατεία για μια νέα κοινωνία

Με την τέχνη για προσφάι τ'άσχημο φεύγει και πάει

Όλοι κάτι έχουν να πούνε και μαζί να ξαναδούνε

τι προστάζει η συγκυρία κι η χαμένη ευκαιρία

Για το γήρας μιά θέση τη σοφία να καταθέσει

Σεβασμός φτιάχνει την τάξη να μη βρέξει να μη στάξει

Τα παιδιά, παιδιά ζητάνε κι απ'τα σπίτια ξεκολλάνε

Σε αλάνες τώρα τρέχουν χρόνο για παιχνίδι έχουν

Το σχολείο μεσ'τη φύση χούφτα για νερό απ'τη βρύση

ξεδιπλώνονται οι κλίσεις τι θα πιάσεις τι θ'αφήσεις

Με το δάσκαλο παρέα ψάχνουνε για τα ωραία

τα μυστήρια τα μεγάλα πού'ναι έξω από τη γυάλα

Τράπεζα πιά δεν υπάρχει και η μπέσα τώρα άρχει

πάει το χρήμα στο μουσείο μνήμη απ'τον καιρό τον κρύο

Έρωτας γυρνά στους δρόμους τέρμα πιά στους παρανόμους

Σε αγάπης συνουσία βρίσκουν της ζωής ουσία

Πως δεν γίνονται μας λένε τέτοια άνθρωποι που κλαίνε

για την άδική τους μοίρα που τους έχουνε για φύρα

Για τον πλούτο δίχως χρήμα απορούνε κι είναι κρίμα

έχουν μάθει πιά να ζούνε όπως άλλοι θα τους πούνε

Τέρμα οι πάνω και οι κάτω στης ζωής το παρακάτω

Ανθρωποι θε να γινούμε ομορφιά να προσκυνούμε

Αρχηγός του εαυτού μου και χαρά του διπλανού μου

εξουσίες, μίση, πάθη, μακρινά μωρίας λάθη

ΠΕΤΡΟΣ

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με όραμα και βήματα προς την ΕΥΤΟΠΙΑ

ΕΥΤΟΠΙΑ

Τι χαρά τι ευτυχία τέρμα πιά η ανεργία

Με τετράωρο για όλους σε αγαπημένους ρόλους

Έγινε η δουλειά εργασία με χαρά και φαντασία

με ταλέντο, με παιχνίδι, χάνονται χολή και ξίδι

Ύπνος γλύκα δίχως άγχος με παρέα ή μονάχος

τέρμα οι έγνοιες για το πότε για το μέλλον για το τότε

χάθηκε και το ''δικό μου'' με το βάρος το επ'ώμου

έφυγε και η ωδίνη και απλώθηκε ειρήνη

Θά'ρθει με καλομελέτα έτσι απλά και νέτα - σκέτα

δίχως αιματοχυσίες και ατέλειωτες θυσίες

με το γέλιο πολυβόλο δίχως πονηριά και δόλο

μιά κοινότητα για όλους δίχως κλέφτες κι αστυνόμους

Η Βουλή πάει πλατεία για μια νέα κοινωνία

Με την τέχνη για προσφάι τ'άσχημο φεύγει και πάει

Όλοι κάτι έχουν να πούνε και μαζί να ξαναδούνε

τι προστάζει η συγκυρία κι η χαμένη ευκαιρία

Για το γήρας μιά θέση τη σοφία να καταθέσει

Σεβασμός φτιάχνει την τάξη να μη βρέξει να μη στάξει

Τα παιδιά, παιδιά ζητάνε κι απ'τα σπίτια ξεκολλάνε

Σε αλάνες τώρα τρέχουν χρόνο για παιχνίδι έχουν

Θά'ρθει με.....

Το σχολείο μεσ'τη φύση χούφτα για νερό απ'τη βρύση

ξεδιπλώνονται οι κλίσεις τι θα πιάσεις τι θ'αφήσεις

Με το δάσκαλο παρέα ψάχνουνε για τα ωραία

τα μυστήρια τα μεγάλα πού'ναι έξω από τη γυάλα

Τράπεζα πιά δεν υπάρχει και η μπέσα τώρα άρχει

πάει το χρήμα στο μουσείο μνήμη απ'τον καιρό τον κρύο

Έρωτας γυρνά στους δρόμους τέρμα πιά στους παρανόμους

Σε αγάπης συνουσία βρίσκουν της ζωής ουσία

Θά'ρθει με.....

Πως δεν γίνονται μας λένε τέτοια άνθρωποι που κλαίνε

για την άδική τους μοίρα που τους έχουνε για φύρα

Για τον πλούτο δίχως χρήμα απορούνε κι είναι κρίμα

έχουν μάθει πιά να ζούνε όπως άλλοι θα τους πούνε

Τέρμα οι πάνω και οι κάτω στης ζωής το παρακάτω

Ανθρωποι θε να γινούμε ομορφιά να προσκυνούμε

Αρχηγός του εαυτού μου και χαρά του διπλανού μου

εξουσίες, μίση, πάθη, μακρινά μωρίας λάθη

Θά'ρθει με.....

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΡΩΤΟΥΓΕΝΝΑ

Για το ένα και για όλα τα νεογέννητα,

φωτεινά αστέρια που δείχνουν το μέλλον

Στο νεογέννητο

Μικρό μου πλασματάκι ξεπρόβαλλες σαν θαύμα

Βάλσαμο η θωριά σου γλυκαίνει κάθε τραύμα

Βυζαίνεις με μια τέχνη απ'τα παλιά δοσμένη

με χείλια και με μάτια νέκταρ της οικουμένης

Το απαλό σου δέρμα βελούδο δίχως πέλο

Τα ζωηρά χεράκια παίζουνε κάποιο τσέλο

Τα πόδια σου τινάζεις ξαφνιάζεις τον αέρα

Θέλεις με μιάς να τρέξεις στην πλάση πέρα ως πέρα

Ροδόνερο το σάλιο μόσκος η αναπνοή σου

Ένας μικρός Χριστούλης είναι τώρα μαζί σου

Σοφία μέσα έχεις που δεν χωράν τα λόγια

Άχρονες οι στιγμές σου πέρα από τα ρολόγια

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973

 50 χρόνια μετά τη μεγάλη έξοδο στο φως, στο ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, και για κάθε τέτοια έξοδο, με λόγια του ποιητή :

“Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε πλατείες με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ’ ανοιχτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. Όπου είχε κράτος η Άνοιξη.
....Και νωρίς εβγήκανε καταμπροστά στον ήλιο, με πάνου ως κάτου απλωμένη την αφοβιά σα σημαία.... Και ακολουθούσανε άντρες πολλοί, και γυναίκες...Όπου έβλεπες άξαφνα στην όψη τους τόσες χαρακιές, που ‘λεγες είχανε περάσει μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα.

Τέτοιας λογής αποκοτιά, ωστόσο, μαθαίνοντας οι Άλλοι, σφόδρα ταράχτηκαν. Και τρεις φορές με το μάτι αναμετρώντας το έχει τους, λάβανε την απόφαση να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες, με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια πήχη φωτιά κάτω απ’ τα σίδερα, με τις μαύρες κάννες και τα δόντια του ήλιου. Όπου μήτε κλώνος μήτε ανθός, δάκρυο ποτέ δεν έβγαλαν.
Και χτυπούσανε όπου να ‘ναι, σφαλώντας τα βλέφαρα με απόγνωση.
Και περάσανε μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα. Και θερίσανε πλήθος τα θηρία.....''

Οδυσσέα Ελύτη ''Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΟΔΟΣ'' από το ''ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ''